Pakjesavond-drank.
Sinterklaas betekent bij ons: gedichten van een paar A4’tjes lang, iemand helemaal de grond in boren, maar vooral veel lachen, chocolademelk drinken en chocoladeletters eten. De jaarlijkse familietraditie. Ergens begin oktober begint de eerste al: ‘WANNEER GAAN WE LOOTJES TREKKEN?’. En mijn zus is 15 oktober jarig, dus die dag willen we nog wel ‘ns gebruiken om de daad bij het woord te voegen. Mijn moeder is namelijk faliekant tégen het online lootjes trekken. Nee, alle lootjes moeten met de hand op witte briefjes geschreven (EN OWEE ER EENTJE ANDERS GEVOUWEN IS!), vervolgens worden ze in een kom gegooid, flink gehusseld en dan begint het. Iedereen (en iedereen betekent 8 mensen) pakt één lootje. En pas als ie-de-reen een wit briefje heeft mogen we het openvouwen. Heeft iemand zichzelf? Dan beginnen we weer helemaal opnieuw. Tussendoor op het lootje kijken en het lootje teruggooien als je jezelf getrokken hebt is uit den boze. Dus je begrijpt wel dat dit zo wel eventjes door kan gaan. Maar dit jaar was een uitzondering, want we waren IN EEN KEER klaar. It’s a miracle.
