De lente kriebelt.

Vanmorgen stond ik mijn tanden te poetsen, met het badkamerraam op een kiertje. Voor ons huis staat een boom. Één van de weinige bomen in de straat, dus we zijn er maar wat blij mee. En er kwam een fijn geluid uit die boom. Tjilpende vogels. Ik hoorde ze vandaag voor het eerst echt hard tjilpen. Ze lieten weten dat ze er waren. En hoe.

Het gaf mij direct een blij gevoel. Want tjilpende vogels = LENTE! En wat was het een heerlijke lentedag vandaag. Oké, de zon scheen vooral ’s ochtends en was ’s middags verdwenen achter een dik pak wolken, maar toch was het heerlijk. Fijne temperatuur, droog (!) en niet te veel wind. We besloten naar mijn ouders te gaan en een rondje te wandelen met hun hond, Toos. Toos zit nog ‘vol met vuur’, aldus een man die wij tegenkwamen in het bos. Ja, dat zou je wel kunnen zeggen ja. Een jong beest, vol energie, enthousiasme, maar helaas ook stronteigenwijs. Terugkomen om weer aangelijnd te worden? DAA-HAAG! Helaas zijn honden op zulke momenten iets te slim. Zet jij een stap in hun richting? En denk je dat je de halsband bíjna te pakken hebt? Think again. Voordat ik ‘TOOS’ kan schreeuwen staat ze alweer vijf meter van me vandaan. Na wat gescheld en gegooi met takken (rustig maar, niet in de richting van Toos, maar meer als afleidertje) hadden wij haar eindelijk te pakken. Gelukkig ging het tijdens de wandeling zelf allemaal goed en hebben we een heerlijk rondje kunnen maken. Ik hou van dit weer en de bijbehorende zondagen.

Het zoekplaatje van vandaag: waar is Toos?

Met een stok gooien is een heel serieuze zaak zoals je ziet.

Jullie ook een fijne zondag gehad?