Vandaag ging ik naar de kapper.

Ik ben niet zo goed in ‘naar de kapper gaan’. Ik hou er namelijk niet van om elke keer weer te moeten vertellen waar ik werk / waarom ik vrij ben vandaag / waar ik woon. En volgens mij wil de kapster het eigenlijk helemaal niet vragen. En ook niet weten. Maar zij denkt dat ze móet. Nee, van mij hoeft het niet. En volgens mij van meer mensen niet. Het viel me op dat de dame rechts tegenover mij (bij mijn kapper zit je aan een soort grote tafel, met dus ook mensen tegenover je) zich ook afvroeg wanneer dit in hemelsnaam ophield.

‘Bent u vrij vandaag?’
‘Ja.’
‘…’
‘Waar woont u?’
‘Hier in Utrecht’
‘Ok. Leuk.’
‘…’
‘Best lekker weer vandaag hè?’
‘Ja. Maar volgens mij verwachten ze wel regen vanavond.’
‘Ok.’
‘…’
‘Zo, klaar. Ik zal het even laten zien aan de achterkant.’
‘Ja. Dank je. Prima zo’.

Nee, het is geen oprechte interesse. En dat staat me soms een beetje tegen. Ik hou van babbelen, dat zeker. Maar babbelen om het babbelen? Neh.

Maar ik moet eerlijk zeggen dat de kapster het bij mij wél goed geknipt heeft! Wat vinden jullie?